16 арагъыздан биригиз де огъар: «Эсен аман тур, гийин, ашап той!» – деп айтып, амма огъар тарыкъ затны бермесе, ондан не пайда?
Иса, якъчыларын янына чакъырып, олагъа булай дей: – Адамлагъа языкъсынаман. Мени янымда турагъаны муна уьч гюн бола, олагъа ашама зат ёкъ. Ёлда гьалсыз болмасын деп, ач кюйде йибермеге де сюймеймен.
Мен ач болгъанда – Магъа ашама бердигиз, сувсагъанда – сув ичирдигиз, ят болдум – Мени сыйындырдыгъыз.
Ялангъач болдум – Мени гийиндирдигиз, аврудум – Мени гёрме гелдигиз, туснакъда болдум – яныма гелдигиз».
Иса огъар: – Къызым, иманынг сени сав этди. Эсен аман бар, аврувунгдан дагъы инжиме, – дей.
Сюювюгюз гьакъ юрекден гелеген сююв болсун. Яманлыкъны гёрюп ярамайгъан болугъуз, яхшылыкъгъа талпыныгъыз.
Мен сизге буйрукъ этмеймен, амма башгъалар этегенде йимик, адамлагъа бакъгъан сюювюгюзде сиз гьакъ юрекден чалышгъаныгъызны сюемен.