О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, кёкден нюрлю бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени Сююмлю Уланымдыр, Бу Мени къуванчымдыр! Бугъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.
Юзюмчюлер буса уланны гёргенде, бир бирине: «Бу гелегени – варис. Гелигиз, ону да оьлтюрейик, шо заман ону мюлкю бизинки болуп къалыр!» – деп сёйлейлер.
Амма Иса сёйлемей. Шо заман дин къуллукъчуланы башчысы Огъар: – Герти Аллагьны атын тутуп ант эт. Айт бизге: Аллагьны Уланы, Месигь Сенмисен? – деп сорай.
Калам инсан болуп арабызда яшагъан. О зор сюювден ва гьакъ гертиликден толгъан болгъан. Биз Ону уллу макътавлугъун – Атасы биргине бир Уланына берген макътавлугъун гёрдюк.
Мен сизге къулларым деп дагъы айтмажакъман, неге тюгюл къул оьзюню еси не этегенин билмей. Мен сизге достларым дежекмен, неге тюгюл Мен сизге Атамдан эшитген бары да затны айтдым.
Ахыр гюнлерде бары да инсанлагъа Ругьумну бережекмен. Сизин уланларыгъыз да, къызларыгъыз да Мени атымдан сёйлежеклер. Яшларыгъызны гёзюне затлар гёрюнежек, къартларыгъыз да гьайран тюшлер гёрежеклер.
амма бизге Ата болгъан бир Аллагь бар. Бары да зат Ондан баш ала, биз де Ону учун яшайбыз. Бизге бир Раббибиз Иса Месигь де бар. Бары да зат Ондан таба яратылгъан, биз де Ондан таба яшайбыз.
Къанунгъа гёре, баш дин къуллукъчулар этилип осал ерлери де булангъы адамлар белгилене, Къанундан сонг берилген антгъа гёре буса, Баш дин къуллукъчу этилип даимлик камиллик даражагъа Аллагьны Уланы белгиленди.
Мелгьиседекни я атасы, я анасы болмагъан, о къайдан чыкъгъаны да белгили тюгюл. Ону яшавуну я аввалы яда ахыры гьакъында да бир зат да белгили тюгюл. Аллагьны Уланы йимик, о дин къуллукъчу да даимге къала.