28 Иса уьйге гиргенде, Ону янына эки де сокъур геле. Иса олагъа: – Мен сизин гёреген этер деп инанамысыз? – деп сорай. Сокъурлар да Огъар: – Инанабыз, я Раббибиз, – дейлер.
Шо гюн Иса, уьйден чыгъып, кёлню ягъасына барып олтура.
Сонг халкъны йиберип, Иса уьйге къайта. Якъчылары Огъар ювукъ барып: – Авлакъдагъы чёп отланы гьакъындагъы масалны бизге англат, – дей.
Шагьардагъыланы иманы ёкъ саялы, Иса онда кёп аламатлар гёрсетип болмай.
Петерни уьюне гелгенде, Иса ону къайнанасы иссиликден авруп ятгъанны гёре.
Яман гён аврувлу бир адам, Огъар ювукълашып, тизден туруп: – Я Раббим! Эгер сюйсенг, Сен мени сав этип болажакъ эдинг, – деп ялбара.
Иса, бурулуп къарап, ону гёрюп: – Къаст этип йибер, къызым! Иманынг сени сав этди, – дей. Шо сагьатдан тутуп къатын сав болуп къала.
Иса ондан къайтып гелегенде, Ону арты булан эки сокъур адам юрюй. Олар: – Гьей Давутну Наслусу Иса, бизге бир рагьму эт! – деп къычыралар.
Шо заман Иса, оланы гёзлерине тийип: – Сизге де иманыгъызгъа гёре болсун, – дей.
Гьар бир яшайгъан адам ва Магъа иман салагъан адам бир заманда да оьлмежек. Бугъар сен инанамысан? – дей Иса огъар.
– Иман сала бусанг, Аллагьны макътавлугъун гёрежексен деп Мен сагъа айтмадыммы? – дей Иса огъар.
Бу адам Павелни сёйлейгенине тынглай. Бу адамгъа тигилип къарап, Павел муну сав болмакъ учун иманы барны гёре.