31 Жинлер Исагъа: – Бизин къувалай бусанг, шо сиривдеги донгузланы ичлерине гирме сама изну бер! – деп тилейлер.
Ону гьакъындагъы хабар бютюн Суриягъа яйыла. Исаны янына бары да зайыпланы, гьар тюрлю аврувлардан ва сыркъавлардан азап чегип турагъанланы, жинлилени, аврув тутагъанланы, санлары тербенмейген болгъанланы гелтирелер. Иса да оланы сав эте.
Сыйлы затланы итлеге бермегиз, олар уьстюгюзге чабып, сизин паралар. Жавгьарланы донгузланы алдына ташламагъыз, олар шоланы аякъ тюбюне салып таптар.
Олардан бираз ариде отлайгъан бир уллу донгуз сирив болгъан.
Иса олагъа: – Барыгъыз! – дей. Жинлер де, адамлардан чыгъып, донгузланы ичлерине гирелер. Шонда савлай донгуз сирив, чабып йиберип, учурумдан таба кёлге тюшюп, сувгъа батып къала.
Жинлер Исагъа: – Бизин шу донгузланы ичине гирме къой, шоларда ерлешейик, – деп тилейлер.
Гючлю тавуш булан къычырып: – Гьей Иса, Аллагьу Тааланы Уланы! Менден не сюесен? Аллагьны аты булан тилеймен Сагъа: магъа азап берме! – дей.
Шогъар гёре, гьей кёклер ва онда яшайгъанлар, сююнюп къалыгъыз! Ерни ва денгизни гьалына адаршай, неге тюгюл иблис гьали онда гетди. О гьали къазапланывдан толгъан, неге тюгюл болжалы аз къалгъанны биле.