21 Якъчыларындан бир башгъасы Огъар: – Я Раббим! Бир алдын уьйге барып, атамны гёмюп гелмеге изну бер, – дей.
Мени атымны гьюрметлеп, уьйлерин, агъаларын, инилерин, къызардашларын, аталарын, аналарын, яшларын, топуракъларын къойгъан гьар ким юз керен артыкъ этип алажакъ ва даимлик яшав алажакъ.
Иса огъар: – Тюлкюлени инлери, кёкде учагъан къушланы уялары сама бар. Мени, Инсанны Уланыны, буса башымны сыйындырмагъа ерим де ёкъ, – дей.
Иса да огъар: – Гел! Мени артыма тюш! Оьлюлени оьзлер оьлюлер гёмсюнлер, – дей.
Энни биз биревню де инсан оьлчевлерине гёре танымайбыз. Бир заманларда биз Месигьге де шо гёзден къарай эдик, гьали буса къарамайбыз.