16 Ахшам болгъанда, Исаны янына бир хыйлы жинли гишилени гелтирелер. О сёз булан жинлени къувалай ва бары да авруйгъанланы сав эте.
Сонг Исаны янына сокъур ва тилсиз жинли адамны алып гелелер. Иса ону сав эте. Шо адам гёрмеге ва сёйлемеге башлай.
Къайыкъдан ягъагъа чыкъгъанда, Иса бир кёп адамланы гёре. Адамлагъа языгъы чыгъып, Иса оланы авруйгъанларын сав эте.
Иса къатынны къолуна тийгендокъ, ону иссилиги тайып къала. Сонг къатын да туруп, Огъар тепси къура.
Донгуз сакълагъанлар буса, шагьаргъа къачып, донгузлагъа ва жинли адамлагъа болгъан бары да затны хабарлайлар.
Шонда Ону янына тербенип болмай авруйгъан бир адамны ятывдагъы кююнде гелтирелер. Аврувну гелтиргенлени иманы барын гёрюп, Иса тербенмейген шо адамгъа: – Балам, къаст этип йибер! Сени гюнагьларынгдан гечилди! – дей.
Дёрт адам ону янына тербенип болмай авруйгъан бир адамны гётерип гелтире.
Неге тюгюл де, Иса: «Гьей жин! Бу адамны ичинден чыгъып тай!» – деп айтгъан болгъан.
Оьзлени янына кёп халкъ чабып гелегенни гёргенде, Иса жинге: – Гьей тилсизликни ва сангыравлукъну жини! Мен сагъа буйрукъ этемен: мундан чыкъ, дагъы къайтып огъар гирме! – дей.
Иса ону гёргенде, чакъырып, огъар: – Гьей къатын, сен гьали аврувунгдан сав болажакъсан, – дей.
Гюн артагъан заманда, адамлар Ону янына гьар тюрлю аврувлары булангъыланы гелтирелер. Иса да, оланы гьарисини уьстюне къолларын салып, сав эте.
Бир кёплеринден жинлер: – Сен Аллагьны Уланысан! – деп къычыра туруп чыгъып таялар. Жинлер Оьзю Месигь экенни билегени саялы, Иса олагъа сёйлемесин деп къатты кюйде бувара.
Шоллукъда, Петер янындан оьтюп барагъанда, дагъы болмаса ону гёленткиси сама аврувланы уьстюне тийсин деп, оланы орамлагъа чыгъарып, тёшеклени ва орунланы уьстюне салалар.