1 Иса булай давам эте: – Башгъаланы айыпламагъыз, Аллагь сизин де айыпламас.
Башгъаны сиз нечик айыпласагъыз, Аллагь сизин де шолай айыплар. Не оьлчев булан оьлчесегиз, сизге де шо оьлчев булан оьлченер.
Гьей экиюзлю! Башлап оьзюнгню гёзюнгдеги аркъалыкъны тайдыр, къардашынгны гёзюндеги чёпню нечик тайдырма герекни шо заман гёрерсен.
– Башгъаланы кем гёрмегиз, Аллагь сизин де кем гёрмес, биревню де айыпламагъыз, Аллагь сизин де айыпламас, гечигиз, сизден де гечилер.
Къардашынгны гёзюндеги чёпню сен неге гёресен, оьзюнгню гёзюнгдеги аркъалыкъны гёрмейсен?
Огъар дагъы да къайтарып сорагъанда, О эретуруп йиберип: – Кимни гюнагьы ёкъ буса, шо адам о къатынгъа башлап таш атсын! – дей.
Къардашларым, арагъыздан янгыз азлар устазлар болсун. Бизге, устазлагъа, артыкъ къатты дуван этилежегин сиз билесиз.