49 Шоссагьат о Исагъа ювукълашып: – Салам, Устаз, – деп, Ону оьбе.
Базар майданларда оьзлеге гьюрмет этгенни, адамлар оьзлеге: «Муаллимим!» – деп айтгъанны да сюелер.
Сиз буса оьзюгюзге: «Муаллимим!» – деп айтдырмагъыз. Неге тюгюл де, сизин герти Муаллимигиз бирдир – Раббибиздир, сиз барыгъыз да къардашларсыздыр.
Огъар хыянатлыкъ этежек Ягьуда бу арада: – Устазым, шо мен тюгюлмендир чи? – деп сорай. – Сен оьзюнг айтып бердинг чи! – деп жавап бере Иса огъар.
Исагъа хыянатлыкъ этеген Ягьуда олар булан: – Мен Оьзюн оьбежек Адам Исадыр. Ону тутарсыз, – деп алданокъ сёйлешген болгъан.
– Яшасын ягьудилени пачасы! – деп къычырып, мысгъылламагъа башлайлар.
Сен мени оьпмединг, о буса Мен гелгенден берли токътавсуз Мени аякъларымны оьбюп тура.
Исаны янына гелип: – Яшасын ягьудилени пачасы! – деп айтып, Ону бетине уралар.
Шо вакъти якъчылары Огъар: – Устаз, ашамагъа олтур! – деп тилейлер.
Бары да иман къардашларыбызгъа къысып къучакълап салам айтыгъыз.