6 Гечортада: «Гиев геле тура, ону къаршылама чыгъыгъыз!» – деп къавгъа гётерилип гете.
О гючлю сесли сюрю булан малайиклерин йибережек. Олар дёрт де якъдан, кёклени бир къырыйындан бир къырыйына ерли, Ону сайлангъанларын бир ерге жыяжакълар.
Шо саялы сиз де гьазир болуп туругъуз. Инсанны Уланы сиз къаравулламайгъан бир заманда гелип къалажакъ.
Иса булай дей: – Шо заман Аллагьны гьакимлиги дагъы да негер ошай? Он къыз, чыракъларын да алып, гиевню къаршылама чыгъа.
– Мен, Инсанны Уланы, бары да малайиклер ва сыйлы нюрюм булан гелген заманда, Оьзюмню макътавлу тахымда олтуражакъман.
Гиев гелип битмейгенде, къызланы юху басып, юхлап къалалар.
Шо заман шо он къыз туруп, чыракълары яхшы ялласын деп, мелтелерин онгаралар.
Амма Аллагь огъар: «Гьей гьайгев! Бу гече гелип сени жанынг алынажакъ, сен жыйгъан зат кимге къалажакъ?» – дей.
о къулну еси гёзлемейген бир гюн, билмейген бир сагьатда гелип къалажакъ. Ону къатты кюйде жазалажакъ, имансызлар булан бир къысматгъа тарытажакъ. Онда йылав яс болажакъ, тишлер къыжыражакъ.
Буйрукъ сёзю, баш малайиклени бирисини авазы ва Аллагьны сюрюню тавушу эшитилип, Оьзю Раббибиз кёкден тюшежек. Исагъа иманы булан оьлгенлер буса шо заман башлап тирилежеклер.
Раббибизни къайтып гележек гюню, уручу гелегенде йимик, къаравулланмайгъан кюйде гелип къалажакъ. Шо гюн кёклер бир уллу къавгъа булан ёкъ этилежек, ондагъы маддалар от булан дагъытылажакъ, ер буса оьзюню уьстюндеги бары да зат булан бирге ачылажакъ.
Иса булай айтды: – Къара чы, уручу йимик гелип къаларман! Ялангъач чыгъып биябур болмасын учун, айыкъ туруп, опуракъларын сакълайгъанлар насиплилердир.