42 Мен ач болгъанда – сиз Магъа ашама бермедигиз, сувсагъанда – сув ичирмедигиз.
Мени булан тюгюллер Магъа къаршылардыр, Мени булан жыймайгъанлар яягъанлардыр.
Мен ач болгъанда – Магъа ашама бердигиз, сувсагъанда – сув ичирдигиз, ят болдум – Мени сыйындырдыгъыз.
Сонг Мен сол ягъымдагъылагъа булай дежекмен: «Гьей налатлангъанлар! Мени янымдан гетигиз! Иблис ва ону малайиклери учун гьазирленген жагьаннемни отуна тюшюгюз!
Ят болуп гелгенде – сыйындырмадыгъыз, ялангъач болгъанда – гийиндирмедигиз, авругъанда – къарамадыгъыз, туснакъгъа тюшгенде де – гёрмеге гелмедигиз».
Къыркъ гюн ва къыркъ гече бир зат да ашамай тургъандан сонг, Иса бек ач бола.
Ким Мени буйрукъларымны къабул гёрюп кюте буса, о Мени сюедир. Мени сюегенни Атам да сюер, Мен де сюермен, огъар Оьзюмню де гёрсетермен.
Раббибизни сюймейгенлеге налатлар болсун. «Мараната!»
Ким: «Мен Аллагьны сюемен», – деп де айтып, иман къардашын гёрюп ярамай буса, о ялгъанчыдыр. Гёрюнюп турагъан иман къардашын сюймейген Оьзюн гёрюп болмайгъан Аллагьны нечик сююп бола?