Олардан Агъав деген бири арагъа чыгъып, Аллагьны Ругьундан таба бютюн дюньяда бек уллу ачлыкъ болажагъын алданокъ билдире. Шо ачлыкъ Клавдий пача болуп турагъан заманда болма да бола.
«Дагъы да бир керен» деген сёзлер чайкъалмагъа болагъан, яратылгъан, бары да заманлыкъ затлар ёкъ болажакъ ва чайкъалмагъа болмайгъан затлар даимге къалажакъ демекни англата.
Къозу уьчюнчю мюгьюрню тайдыргъанда, уьчюнчю жанлы затны: – Гел! – деп айтгъанын эшитдим. Къарап, бир къара ат гёрдюм. Шо атгъа минген атлыны къолунда мизан терезелер бар эди.
Сонг дёрт де жанлы затны арасындан гелеген тавушну эшитдим. Шо тавуш: – Бир гюнлюк алапагъа – бир увуч будай, бир гюнлюк алапагъа да – уьч увуч арпа, тек зайтун майгъа да, чагъыргъа да зарал этмессен! – деп сёйледи.
Къарагъанда, бир жийрен ат гёрдюм. Шо атгъа минген атлыны аты Оьлюм эди, ону арты булан ахырат да геле эди. Олагъа ерни дёрт пай этгенде бир пайыны уьстюнде гьакимлик берилген эди: къылыч булан, ачлыкъ булан, оьлюм гелтиреген таун аврув булан, къыр жанлар булан оьлтюрмеге болсун деп.