19 Ясакъгъа тёленеген акъчаны Магъа гёрсетигиз! – дей. Олар Исагъа бир гюмюш акъча гелтирелер.
– Бере, – деп жавап бере Петер. Уьйге гиргенде, Иса ондан алдынлыкъ этип: – Сени нечик эсинге геле, Симон: дюньяны пачалары ясакъны кимлерден ала – оьзюню уьягьлюсюндегилерденми, ёгъесе башгъаларданмы? – деп сорай.
Бу къул буса ондан чыкъгъанда, къул ёлдашларындан оьзюне юз гюмюш акъча борчлу болгъан башгъа бирисине къаршы болуп: «Борчунгну тёле!» – деп хырданындан тутуп, ону бува.
Гюнюне бир гюмюш акъча бережекге ишчилер булан разилешип, о адам оланы юзюмлюгюне йибере.
Амма Иса, оланы яман хыялын билип: – Сиз Мени не учун сынап къарама сюесиз, гьей экиюзлюлер?
Иса олагъа: – Бу сурат кимникидир? Мунда кимни аты язылгъан? – деп сорай.
Олар алып гелтирелер. Иса олагъа: – Бу сурат кимникидир? Мунда кимни аты язылгъан? – деп сорай. – Румну пачасыныки, – деп жавап берелер олар.
Сонг дёрт де жанлы затны арасындан гелеген тавушну эшитдим. Шо тавуш: – Бир гюнлюк алапагъа – бир увуч будай, бир гюнлюк алапагъа да – уьч увуч арпа, тек зайтун майгъа да, чагъыргъа да зарал этмессен! – деп сёйледи.