Артындагъы гюн оьзю гетегенде буса, эки гюмюш акъча чыгъарып, къонакъ уьйню есине бере ва огъар: «Муну гьайын этерсен ва эгер артыкъ харжласанг, мен сагъа къайтывда берермен», – дей.
Сонг дёрт де жанлы затны арасындан гелеген тавушну эшитдим. Шо тавуш: – Бир гюнлюк алапагъа – бир увуч будай, бир гюнлюк алапагъа да – уьч увуч арпа, тек зайтун майгъа да, чагъыргъа да зарал этмессен! – деп сёйледи.