27 Пача, къулуна рагьму этип, ону йибере, борчундан да гече.
Бу къул буса ондан чыкъгъанда, къул ёлдашларындан оьзюне юз гюмюш акъча борчлу болгъан башгъа бирисине къаршы болуп: «Борчунгну тёле!» – деп хырданындан тутуп, ону бува.
Шо заман пача, ону янына чакъырып, огъар: «Гьей нажжас къул! Сен менден тилегенинг саялы, мен бары да шо борчунгну гечген эдим.
Оланы тёлемеге бир заты да болмагъаны саялы, о экевюнден де гечген. Энни айт чы сен, шо адамланы къайсы бай адамны кёп сюежек? – дей Иса.
Оьзюне кёпню гечгени деп ойлайман, – деп жавап бере Симон. – Сен тюз ойлайсан, – дей Иса.