7 Иса гелип, олагъа тийип: – Туругъуз, къоркъмагъыз! – дей.
О буса шоссагьат олагъа булай дей: – Гьалекленмегиз! Менмен! Къоркъмагъыз!
Сесни эшитгенде, якъчылары бек къоркъалар ва ерге бёттёбен багъып яталар.
Башларын гётерип, олар онда Исадан башгъа дагъы биревню де гёрмейлер.
Къатынлар къоркъуп, бетлерин эниш бакъдыргъан заманда, олар: – Неге сиз сав адамны оьлюлени арасындан излейсиз?
Гьали буса тур, шагьаргъа бар, сен не этме герек болажагъы сагъа онда айтылажакъ, – дей Иса.
Ону гёргенде, оьлген гишидей болуп, мен Ону аякъларына къапландым. Онг къолун мени уьстюме салып, О булай айтды: – Къоркъма! Биринчи, Ахырынчы