Калам инсан болуп арабызда яшагъан. О зор сюювден ва гьакъ гертиликден толгъан болгъан. Биз Ону уллу макътавлугъун – Атасы биргине бир Уланына берген макътавлугъун гёрдюк.
Атам! Сен Магъа аманат этгенлеринг Мен болажакъ ерде, Мени булан бирге болгъанны, Сен Магъа берген макътавлукъну олар да гёргенни сюемен. Сен Магъа шо макътавлукъну бердинг, неге тюгюл Мени дюнья яралгъанчадан да алда сюе эдинг.
Бу дюньяны яшавлукъ къайдаларына къыйышма къарамагъыз. Гьакъылыгъызны янгырта туруп, Аллагь сизин алышдырсын. Шо заман сиз Аллагь сизден не сюегенни ва Огъар не зат яхшы, тизив ва тарыкъ экенни билме болажакъсыз.
Сонг мен кёкден тюшюп гелеген гючлю бир башгъа малайикни гёрдюм. О булутгъа чырмалгъан эди, башыны уьстюнде энемжая бар эди. Ону юзю гюнешге ошай эди, бутлары буса от багъаналар йимик эди.