Иса халкъгъа отну уьстюнде олтурмагъа буюра. О беш экмекни де, эки балыкъны да алып, кёкге багъып къарап, шюкюр дуа эте. Сонг, сындырып, экмеклени якъчыларына бере, олар да халкъгъа пайлайлар.
Иса экмек алып, шюкюр дуа да этип, сындырып якъчыларына пайлай. Сонг: – Бу сизин учун берилеген Мени къаркъарамдыр. Муну Мени эсде сакъламакъ учун ашагъыз, – дей.
Бир гюнню башгъасындан айырагъан гиши шону Раббибизни гьюрметинден айыра. Къайсы буса да бир ашны ашайгъан адам ону Раббибизни гьюрметинден ашай, неге тюгюл де о шо аш учун Аллагьгъа шюкюрлюк эте. Бир бир затланы ашамайгъан гиши де, Аллагьгъа шюкюр этип, Раббибизни гьюрметинден ашамай.
Эгер янгыз ругьунг булан Аллагьгъа макътав эте бусанг, сен не сёйлейгенни билмейген бир адам сен этеген шюкюр дуангны артындан: «Амин, я Аллагь», – деп нечик айтсын? Сен айтагъан затны о англамай чы!