26 – Яшланы ашын алып, итлеге бермек тюз тюгюл, – деп жавап бере Иса.
Къатын буса, ювугъуна гелип: – Я Раббим! Магъа бир кёмек эт! – деп, Ону алдында къапланып ята.
– Я Раббим! Итлер де есилерини тепсисинден тюшген аш увакъланы ашай чы, – дей къатын.
Сыйлы затланы итлеге бермегиз, олар уьстюгюзге чабып, сизин паралар. Жавгьарланы донгузланы алдына ташламагъыз, олар шоланы аякъ тюбюне салып таптар.
Олар исрайыллылар – Аллагьны сайлангъан авлетлери. Аллагь макътавлугъун олагъа гёрсетди. Олар булан разилешив этип, Аллагь олагъа Мусаны Къанунун, ибадатханада къуллукъ этивню ва ваъдаларын берди.
Биз тувумубуздан ягьудилербиз, «гюнагьлы ят халкълар» тюгюлбюз.
Шо итлерден сакъ болугъуз, яманлыкъ этеген адамлардан сакъ болугъуз, сюннетни талап этегенлерден сакъ болугъуз.
Итлер, халмаж этегенлер, зиначылар, оьлтюрювчюлер, ялгъан аллагьлагъа къуллукъ этегенлер, ялгъанны сюегенлер ва ону чыгъарагъанлар къырда къалагъанлардыр.