25 Танг къатгъынча Иса, кёлню уьстю булан юрюп, якъчыларыны янына бара.
Билип къоюгъуз, эгер уьй есине уручуну къачан гележеги белгили эди буса, о уручуну уьюне гирмеге къоймас эди.
Гьасили, айыкъ туругъуз! Неге тюгюл де, уьйню еси не вакъти гележегин – ахшаммы, гечортадамы, хоразлар къычырагъан тавукъчакъдамы яда гюн чыкъгъанда эртенми – билмейсиз.
Къаршы гючлю ел эшегени саялы, О якъчыларына кюсмен чалмагъа къыйын экенни гёре. Танг къатгъынча Иса кёлню уьстю булан юрюп, оланы янына бара. Оланы янындан оьтюп гетмеге де сюе,
Эгер гечортада ва дагъы да геч гелип, о оланы уяв тапса, шо къуллар насиплилердир.
Беш алты чакъырым арекге юзгенден сонг, олар Исаны кёлню уьстю булан къайыкъгъа ювукълашып юрюп гелегенин гёрелер. Шондан бек къоркъалар.
Малайикни къолунда ачылгъан гиччи бир китабы бар эди. О онг аягъын денгизни, сол аягъын буса къуруну уьстюне басды.
Денгизни де, къуруну да уьстюне аякъларын басып токътагъан шо мен гёрген малайик онг къолун кёкге багъып гётерди.
Сонг кёклерден гелген шо тавуш магъа бирдагъы керен де: – Барып, денгизни ва къуруну уьстюнде токътагъан малайикни къолундан шо ачылгъан китапны ал, – деп айтды.