40 Чёп отланы жыйып, от салып яллатагъанда йимик, бу дюньяны ахырында да шолай болажакъ.
Инсанны Уланына къаршы капир сёз сёйлеген гишиден гечилежек. Аллагьны Ругьуна капир сёйлегенден не бу дюньяда, не гележекде гечилмес.
Тегенекли ерге чачылгъанлары буса каламны эшитеген адамдыр, амма бу дюньяны къайгъысы ва байлыкъгъа дамагькарлыкъ сёзню сёндюрер, о да асувсуз болар.
Оланы чачгъан душман иблисдир. Оракъ заман дюньяны ахырыдыр. Оракъчылар буса малайиклердир.
Дюньяны ахырында да шолай болажакъ. Малайиклер гелип, муъминлени арасындан яманланы айырып алып тайдыражакълар.
Зайтун тавда янгыз олтуруп турагъанда, Исаны янына якъчылары гелелер. Олар: – Шо къачан болажагъын айт чы бизге. Сени гелмеклигингни де, ахыр заманны да гёрсетеген не аламат болажакъ? – деп сорайлар.
Оланы Мен сизге буюргъан бары да затны юрютмеге уьйретигиз. Мен де ахыр замангъа ерли даим сизин булан болажакъман.
Бу бары да олар булан болгъан затлар уьлгю гьисапда болгъан ва бизге, ахыр заман ювукълашып гелегенде яшайгъанлагъа, буварыв йимик язылгъан болгъан.
Ёгъесе, Месигь дюнья яралгъандан башлап кёп керенлер азап чегип турар эди. Амма Оьзюн къурбан этмек булан гюнагьны даимге ёкъ этмек учун, О ахыр заманда дюньягъа бир керен гелип, оьлюп гетди.