Уьйге гирип, анасы Мариям да булан яшны гёрелер. Олар ерге къапланып, Огъар сужда этелер. Сандыкъларын ачып, Огъар савгъат этип алтын да, эки тюрлю арив ийисли зат да берелер.
Мариямны уланы, Якъубну, Юсупну, Ягьуданы ва Симонну агъасы агъач уста Бу сама тюгюлмю? Къызардашлары мунда, бизин арабызда, яшамаймы? – деп сорайлар. Олар да Исагъа абур этмей.
Симон олагъа Аллагьны яхшылыгъын тилеп дуа эте. Сонг Исаны анасы Мариямгъа булай дей: – Бу ятгъан Яш Исрайылда бир хыйлыланы ер болмакълыгъыны ва оьр болмакълыгъыны себеби болажакъ.
Исаны гёргенде, ата анасы гьайран болуп къала ва анасы Огъар: – Балам! Сен бизге этгенинг недир? Атанг да, мен де Сени излей туруп, нечик талчыкъгъанны гёресен чи, – дей.
Иса ата анасы булан гете ва Назаретге геле, оланы изнусундан чыкъмай тура. Ону анасы буса бары да бу затланы эсде сакълай ва оланы гьакъында ойлаша тура.