23 Бары да адамлар бек гьайран болуп: – Бу Давутну Наслусу сама тюгюлмю? – деп сорайлар.
Шо ерлерде яшап турагъан гьананлы бир къатын, Ону янына гелип: – Я Раббим, гьей Сен Давутну Наслусу! Магъа бир рагьму эт. Къызым жинли болуп, бек азап чегип тура, – деп ялбарып тилей.
Исаны алды ва арты булан барагъан халкъ: – Давутну Наслусуна гьосанна! Раббибизни аты булан гелегенге Аллагьны яхшылыгъы болсун! Кёклердеги Аллагьгъа гьосанна! – деп къычыра.
Иса бу сёзлени сёйлеп битгенде, барысы да О англатагъан затлагъа гьайранлыкъ этелер.
Иса ондан къайтып гелегенде, Ону арты булан эки сокъур адам юрюй. Олар: – Гьей Давутну Наслусу Иса, бизге бир рагьму эт! – деп къычыралар.
Жин къувалангъанда, тилсиз сёйлемеге башлай. Халкъ, бек гьайран болуп: – Исрайылда булай иш бир заманда да болмагъан! – деп сёйлей.
– Мени булан юрюгюз, мен этип тургъан чакъы бары да затны магъа айтып берген бир Адамны гёрерсиз. О Месигь сама тюгюлмю экен? – дей.