18 Будур Мени сайлангъан, Мен Оьзюн сюеген къулум. О Мени жанымны къуванчыдыр. Ругьумну Огъар бережекмен. О бары да халкълагъа Аллагьны адиллиги етише турагъаны гьакъда билдирежек.
О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, кёкден нюрлю бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени Сююмлю Уланымдыр, Бу Мени къуванчымдыр! Бугъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.
Халкъ токътап къарай. Олар булан бирге башчылар да, Ону мысгъыллай туруп: – Башгъаланы къутгъара эди, эгер О Месигь буса, Оьзюн де къутгъарсын гьали, – дей.
– Раббибизни Ругьу Мени уьстюмде, О Мени танглагъан. О Мени пакъырлагъа Сююнч Хабарны, есирлеге азатлыкъ, сокъурлагъа гёз ачыв гьакъда билдирмеге йиберген. О Мени азап чегегенлени азат этмеге,
Аллагь назаретли Исагъа Оьзюню Ругьун ва къудрат берген. Шо заман Иса яхшы ишлер эте туруп, оьзлеге иблис зулму этип турагъанланы барын да сав эте туруп айланагъанда, Аллагь Ону булан болгъанын да сиз билесиз.
Бу сёзлени эшитген сонг, олар рагьатланалар. – Олай буса, товба этип, Аллагь ят халкълагъа да даимлик яшавну гёрме имканлыкъ берген экен, – деп, Аллагьгъа макътав этмеге башлайлар.
Мунда гелген сонг, бары да Исаны якъчыларын жыйып, Аллагь оьзлерден таба этген чакъы бары да затны, шолай да Аллагь ят халкълагъа да иманны къапуларын ачгъанны айталар.
Атабыз ва гьар бир макътавлагъа Ес болгъан Аллагь, Исагъа гьюрмет этип, Огъар макътав этип: «Бу Мени сююмлю Уланымдыр. О Мени къуванчымдыр!» – деп айтды.