Малайик буса огъар булай дей: – Къоркъма, Закария! Сени дуанг къабул этилди. Къатынынг Элизабет сагъа бир улан табажакъ, огъар да Ягьия деп ат къояжакъсан.
О къатынгъа буса олар: – Бизин иман салмагъыбыз янгыз сени сёзлеринге гёре тюгюл. Биз оьзюбюз Ону сёзлерин эшитдик ва О гертиден де дюньяны Къутгъарывчусу экенни билдик, – дейлер.
Эгер Аллагь нюрде болгъаны йимик, биз де нюрде яшай бусакъ, бир бирибиз булан къатнашывубуз болур ва Исаны – Ону Уланыны – къаны бизин бары да гюнагьларыбыздан тазалар.