27 Амма Иса ону къолун тута ва гётерип тургъуза. Яш тура.
Халкъ къыргъа чыкъгъанда, Иса, уьйню ичине гирип, къызны къолун тута, къыз да шоссагьат аякъгъа тура.
О да къатынгъа ювукъ барып, къолундан тутуп тургъуза, ону иссилиги тайып къала. Сонг къатын да туруп, олагъа тепси къура.
Иса языкъсына ва къолун узатып, авруйгъан адамгъа тийип: – Сюемен, сав бол, – дей.
Къызны къолундан тутуп, огъар: – Талита къум! – дей. Бу сёз: «Къызым, сагъа айтаман, тур!» – демекдир.
Иса сокъурну къолундан тутуп, ону юртдан чыгъара. Сонг ону гёзлерине тюкюрюгюн тийдирип, ону уьстюне къолларын сала ва: – Гьеч зат гёремисен? – деп сорай.
Жин бек акъырып ва яшны гючлю кюйде аврув тутдуруп, ондан чыгъып тая. Яш оьлгендей болуп, сойралып къала ва кёплер: – О оьлдю! – дейлер.
Иса уьйге гиргенде, якъчылары Ону булан янгыз къалып, Огъар: – Неге биз ону чыгъарып болмагъан эдик дагъы? – деп сорайлар.
Асгербашы, о уланны къолун тутуп, ону булан бир янгъа тайып: – Сен магъа не айтмагъа сюесен? – деп сорай.
Сонг Петер ону онг къолун тутуп гётере. Бирден ону аякъларына ва тобукъларына гюч геле.
Къолун узатып, Петер ону эретургъуза. Сонг Аллагьны халкъын ва тул къатынланы ичине чакъырып, олагъа Табитаны сав экенин гёрсете.