2 – Адамлагъа языкъсынаман. Мени янымда турагъаны муна уьч гюн бола, олагъа ашама зат ёкъ.
Къайыкъдан ягъагъа чыкъгъанда, Иса бир кёп адамланы гёре. Адамлагъа языгъы чыгъып, Иса оланы авруйгъанларын сав эте.
Рагьму этип, Иса оланы гёзлерине тие. Шоссагьат сокъурлар гёреген болуп къалалар, олар да Исаны арты булан гетелер.
Жыйылгъан кёп халкъны гёргенде, Исаны олагъа языгъы чыгъа, неге тюгюл олар, къойчусуз къалгъан къойлар йимик, инжинген ва кёмексиз къалгъан болгъан.
Иса языкъсына ва къолун узатып, авруйгъан адамгъа тийип: – Сюемен, сав бол, – дей.
Амма Иса огъар изну бермей ва: – Уьюнге барып, Раббинг сагъа этген бары да затны ювукъларынга айт, Раббинг сагъа Оьзюню рагьмусун нечик гёрсетгенни англат, – дей.
Олар къайыкъгъа да минип, халкъдан ари бир чет ерге баралар.
Къайыкъдан ягъагъа чыкъгъанда, Иса бир кёп адамланы гёре. Ону адамлагъа языгъы чыгъа, неге десе олар къойчусуз къалгъан къойлар йимик болгъан. Сонг олагъа кёп затланы англатмагъа башлай.
Оланы ашамагъан кююнде уьйлерине йиберсем, олар ёлда гьалсыз болурлар. Оланы бирлери буса йыракъдан гелген.
Оьлтюрмек учун, муну жин бир кёп керенлер отгъа, сувгъа салды. Эгер Сен гьеч бир зат этип бола бусанг, бизге языкъсын, бир кёмек эт хари!
О шоссагьат къайтып атасыны янына гете. Хыйлы арекденокъ да ону гелегенин гёрюп, атасы огъар языкъсына. Чабып барып, ону бойнундан къучакълап оьбе.
Къатынны гёрюп, Раббини огъар языгъы чыгъа. Къатынгъа О: – Йылама, – дей.
Шону учун Иса гьар бир якъдан Оьзюню къардашларына ошамагъа, халкъны гюнагьларындан гечмекде къурбан болмакъ учун, Аллагьгъа къуллукъ этивде рагьмулу ва инамлы баш дин къуллукъчу болмагъа герек эди.
Баш дин къуллукъчубуз Иса бизин осал ерлерибизни англамагъа бола. Бизин йимик, О да бары да затларда сыналды, амма О гюнагь ишлени этмеди.
О авамлагъа ва адашагъанлагъа языкъсынма бола, неге тюгюл де ону оьзюнюки де осал ерлери болма бола.