13 Оланы да къоюп, Иса къайтып къайыкъгъа мине ва кёлню бириси ягъына багъып гете.
Оланы къоюгъуз! Олар сокъурланы башын тутгъан сокъурлар. Эгер сокъурну башын сокъур тутса, экевю де чунгургъа тюшюп гетер, – деп жавап бере Иса.
Сыйлы затланы итлеге бермегиз, олар уьстюгюзге чабып, сизин паралар. Жавгьарланы донгузланы алдына ташламагъыз, олар шоланы аякъ тюбюне салып таптар.
Иса теренден кюстюнюп: – Неге бу гьалиги наслу Менден аламат гёрсетмекни талап эте? Гертисин сёйлеймен сизге: бу наслугъа аламат гёрсетилмес, – дей.
Якъчылары экмек алмагъа унутуп къалалар ва къайыкъда олар булан бир экмек тюгюл болмай.
Герасаны айланасындагъы бютюн халкъ Исагъа ондан гетмекни тилей, неге десе олар бек къоркъа. О да къайыкъгъа да минип гете.
Сизге нюр ярыкъ береген чакъы, Огъар иман салыгъыз, сиз нюрню уланлары болажакъсыз! Бу сёзлени де айтып, Иса гетип олардан яшына.
Иса дагъы да олагъа булай дей: – Мен сизин къоюп гетемен, сиз буса Мени ахтаражакъсыз, амма оьзюгюзню гюнагьларыгъыз булан оьлюп гетежексиз. Мен барагъан ерге сиз гелип болмажакъсыз.
Ягьудилер огъар къаршы яман затланы сёйлемеге башлагъан заманда, Павел, опурагъыны уьстюндеги чангны силкип: – Башыгъызгъа къобажакъ балагьлагъа жаваплы оьзюгюзсюз! Мени намусум таза. Энни мен ят халкъланы янына бараман, – деп, олагъа арт берип гете.
Биз Адрамитосдан гелген гемеге минип ёлгъа тюшдюк. О Асия вилаятыны денгиз ягъалардагъы шагьарларына бара эди. Салоникден македониялы Аристарх да бизин булан эди.