40 Олар буса Ону уьстюнден кюлеп къоялар. О бары да адамланы къыргъа чыгъартдыргъан сонг, къызны атасын, анасын ва Оьзю булан болгъан уьч де якъчысын да алып, къыз ятгъан ерге гире.
инсанны мурдар этеген авзуна гиреген зат тюгюл, ону мурдар этеген авзундан чыгъагъан сёзлеридир.
Сыйлы затланы итлеге бермегиз, олар уьстюгюзге чабып, сизин паралар. Жавгьарланы донгузланы алдына ташламагъыз, олар шоланы аякъ тюбюне салып таптар.
О ичине гире ва олагъа: – Бу пашманлыкъ, яс негер тарыкъдыр? Къыз оьлмеген, о юхлап тура, – дей.
Къызны къолундан тутуп, огъар: – Талита къум! – дей. Бу сёз: «Къызым, сагъа айтаман, тур!» – демекдир.
Акъчагъа сутур фарисейлер, бары да бу сёзлени эшитип, Исаны уьстюнден кюлеме башлайлар.
Оьлюмден тирилмекни гьакъындагъы сёзлени эшитгенде, оланы бирлерини гёнгю кюлей, башгъалары буса: – О гьакъда сагъа башгъа бир заман тынгларбыз, – деп къоялар.