34 Иса огъар: – Къызым, иманынг сени сав этди. Эсен аман бар, аврувунгдан дагъы инжиме, – дей.
Шонда Ону янына тербенип болмай авруйгъан бир адамны ятывдагъы кююнде гелтирелер. Аврувну гелтиргенлени иманы барын гёрюп, Иса тербенмейген шо адамгъа: – Балам, къаст этип йибер! Сени гюнагьларынгдан гечилди! – дей.
Иса, бурулуп къарап, ону гёрюп: – Къаст этип йибер, къызым! Иманынг сени сав этди, – дей. Шо сагьатдан тутуп къатын сав болуп къала.
– Бар, иманынг сени къутгъарды, – дей Иса огъар. О шоссагьат гёреген болуп къала ва ёл булан Исаны артындан бара.
Иса кёплени сав этгени саялы, Огъар къолу булан бир узатылып тиймек учун, аврувлар Ону уьстюне ябурулалар.
Шоссагьатына ону къаны гетегени токътай ва къатын къаркъарасы аврувдан тазалангъанын гьис эте.
Шо заман оьзюне не болгъанны англап, бу къатын къоркъуп къартыллай туруп, Исаны аякъларына баш ура ва Огъар болгъан затны герти кюйде айта.
Сонг огъар: – Туруп бар. Сени иманынг къутгъарды, – дей.
– Сен гёрежексен! Сени иманынг къутгъарды, – дей Иса огъар.
Амма Иса къатынгъа: – Иманынг сени къутгъарды, сен буса гьали парахатынга уьюнге гет, – дей.
Иса да огъар: – Къызым, иманынг сени сав этди, эсен аман бар, – дей.
Бу адам Павелни сёйлейгенине тынглай. Бу адамгъа тигилип къарап, Павел муну сав болмакъ учун иманы барны гёре.
Бир нечакъы заман онда тургъан сонг, иман къардашлар оланы оьзлени йибергенлени янына эсен аман ёлгъа салалар. [
Туснакъчы да Павелге: – Гьакимлер сизин азат этсин деп буйрукъ йиберип гелгенлер. Энни гетмеге боласыз, эсен аман ёлугъузгъа тюшюгюз, – дей.
арагъыздан биригиз де огъар: «Эсен аман тур, гийин, ашап той!» – деп айтып, амма огъар тарыкъ затны бермесе, ондан не пайда?