33 Иса олагъа: – Мени анам ва инилерим кимлердир? – деп жавап бере.
Исаны къардашлары шону эшитген заманда, Ону алмагъа геле, неге тюгюл: «О гьакъылдан тайышгъан», – дей болгъанлар.
Ону айланасында кёп халкъ олтургъан болгъан. Огъар: – Къырда Сени ананг ва инилеринг гелип, Сени сорайлар, – дейлер.
Оьзюню айланасында олтургъанлагъа гёз къаратып: – Мени анам ва инилерим муна булардыр.
Мариямны уланы, Якъубну, Юсупну, Ягьуданы ва Симонну агъасы агъач уста Бу сама тюгюлмю? Къызардашлары мунда, бизин арабызда, яшамаймы? – деп сорайлар. Олар да Исагъа абур этмей.
Яш буса олагъа: – Мени негер излеп айландыгъыз? Яда сиз Мен Атамны уьюнде болма герекни билмедигизми? – деп сорай.
– Анам, Магъа да, сагъа да шо не аварадыр? Мени заманым гьали де гелмеген, – дей Иса огъар.
Энни биз биревню де инсан оьлчевлерине гёре танымайбыз. Бир заманларда биз Месигьге де шо гёзден къарай эдик, гьали буса къарамайбыз.