Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.
Иса огъар булай дей: – Магъа тийме, неге тюгюл Мен гьали де Атамны янына чыкъмагъанман. Мени къардашларымны янына барып, олагъа айт: Мен Атамны ва сизин Атагъызны, Аллагьымны ва сизин Аллагьыгъызны янына чыгъаман.
Олар ашап битгенде, Иса Петер деп де айтылагъан Симонгъа: – Югьанны уланы Симон! Сен Мени булардан эсе кёп сюемисен? – деп сорай. – Сюемен, Раббим! Сен билесен чи мен Сени сюегенни, – дей о. – Мени къозуларымны сакъла, – дей Иса огъар.
Месигь бу дюньяда инсанны къолу булан ишленген чатыргъа гирмеди. Бу янгыз герти чатыргъа ошагъан бир гёрюнюш эди. Бизин учун Аллагьны алдында токътамакъ учун, О Оьзю кёклеге гирип гетди.