Олар да гелип Исагъа: – Устаз! Сен туврасын айтагъан адам экенни, Аллагьны ёлунда тюз ва ачыкъ кюйде нечик яшама герекни уьйретегенингни билебиз. Биревден де къоркъмайгъанынгны, биревге де бет хатир этмейгенингни гёребиз. Румну пачасына ясакъ бермеге герекми яда тюгюлмю? – дейлер.
Уьчюнчю керен де Иса огъар: – Гьей Югьанны уланы Симон! Сен Мени сюемисен? – деп сорай. «Мени сюемисен?» – деп оьзюне уьчюнчю керен сорайгъанына бираз пашман болуп: – Я Раббим! Сен бары да затны билесен чи. Мен Сени сюегенни билесен, – дей Петер. Иса огъар булай дей: – Мени къойларымны сакъла.
Олар шону Исаны сынап къарамакъ учун ва берген жавабын Огъар Оьзюне къаршы къолламагъа онгайлыкъ тапмакъ учун сорайлар. Иса буса энкейип бармагъы булан ерде язывлар эте.
Яратылгъан бир затны да Аллагьдан яшырылагъаны болмас. Ону алдында бары да зат ачылгъан ва Ону гёзлери бары да затны гёре. Бары да зат учун биз Ону алдында жавап бережекбиз.