21 Петер, тюнегюн болгъан затны эсге алып, Исагъа: – Устаз, къара гьали! Сен налатлагъан инжир терек къуруп къалгъан, – дей.
Ёл ягъада бир инжир терекни гёрюп, ону ягъына бара. Терекде япыракълардан къайры бир зат да тапмай. Сонг терекге: – Энниден сонг сени дагъы емишинг болмасын! – дей. Инжир терек шоссагьат къуруп къала.
Базар майданларда оьзлеге гьюрмет этгенни, адамлар оьзлеге: «Муаллимим!» – деп айтгъанны да сюелер.
Сиз буса оьзюгюзге: «Муаллимим!» – деп айтдырмагъыз. Неге тюгюл де, сизин герти Муаллимигиз бирдир – Раббибиздир, сиз барыгъыз да къардашларсыздыр.
Сонг Мен сол ягъымдагъылагъа булай дежекмен: «Гьей налатлангъанлар! Мени янымдан гетигиз! Иблис ва ону малайиклери учун гьазирленген жагьаннемни отуна тюшюгюз!
Шо вакъти якъчылары Огъар: – Устаз, ашамагъа олтур! – деп тилейлер.
Раббибизни сюймейгенлеге налатлар болсун. «Мараната!»