51 Иса огъар: – Мен сагъа не этгенни сюесен? – деп сорай. – Устаз! Мен гёрмеге сюемен, – дей сокъур.
Базар майданларда оьзлеге гьюрмет этгенни, адамлар оьзлеге: «Муаллимим!» – деп айтгъанны да сюелер.
Сиз буса оьзюгюзге: «Муаллимим!» – деп айтдырмагъыз. Неге тюгюл де, сизин герти Муаллимигиз бирдир – Раббибиздир, сиз барыгъыз да къардашларсыздыр.
Олагъа ошамагъыз. Сиз Оьзюнден тилегинчокъ да Атагъыз сизге не тарыкъны биледир.
– Тилегиз – сизге берер, излегиз – табарсыз, эшикни къагъыгъыз – сизге ачар.
– Мен сизин учун не этгенни сюесиз? – деп сорай Иса олагъа.
Бартимай уьстюндеги абасын чечип ата ва туруп Исаны янына геле.
– Мариям! – дей Иса огъар. Мариям да Огъар багъып ягьудиче: – Раббуни! – дей. (Бу да «Устаз» демекдир.)
Асгербашы, о уланны къолун тутуп, ону булан бир янгъа тайып: – Сен магъа не айтмагъа сюесен? – деп сорай.
Гьеч бир затгъа да къайгъырмагъыз, тилеклеригизни дуаларыгъызда шюкюрлюк булан Аллагьгъа тапшуругъуз.