49 Иса токътап: – Ону чакъырыгъыз, – дей. Олар сокъурну чакъырып, огъар: – Тез бол, тур! О сени чакъыра, – дейлер.
Шонда Ону янына тербенип болмай авруйгъан бир адамны ятывдагъы кююнде гелтирелер. Аврувну гелтиргенлени иманы барын гёрюп, Иса тербенмейген шо адамгъа: – Балам, къаст этип йибер! Сени гюнагьларынгдан гечилди! – дей.
Бартимай уьстюндеги абасын чечип ата ва туруп Исаны янына геле.
Иса, токътап, ону Оьзюню янына алып гелсин деп буюра. Сокъур ювукълашгъан заманда, Иса Огъар:
Бу сёзлени айтгъандан сонг, Марта, къызардашы Мариямны чакъырып, огъар яшыртгъын: – Устаз мунда. О сени чакъыра, – дей.
Шону учун Иса гьар бир якъдан Оьзюню къардашларына ошамагъа, халкъны гюнагьларындан гечмекде къурбан болмакъ учун, Аллагьгъа къуллукъ этивде рагьмулу ва инамлы баш дин къуллукъчу болмагъа герек эди.
Баш дин къуллукъчубуз Иса бизин осал ерлерибизни англамагъа бола. Бизин йимик, О да бары да затларда сыналды, амма О гюнагь ишлени этмеди.