Он эки якъчысын янына чакъырып, Иса олагъа: – Муна биз Ерусалимге бара турабыз. Онда Инсанны Уланы гьакъында пайхаммарлар язгъан бары да зат яшавгъа чыгъажакъ.
Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.
Мен дагъы дюньяда тюгюлмен. Мен Сени янынга гелемен, олар буса дюньяда къалалар. Гьей Сыйлы Атам, олар да бизин йимик бир болсун учун, Магъа берген къудратынг булан сакъла.