Бир керен Иса бир ерде дуа этип тура болгъан. Битген заманда, Оьзюню якъчыларындан бири Огъар: – Я Раббим, Ягьия оьзюню якъчыларын уьйретгени йимик, Сен де бизин дуа этмеге уьйрет, – дей.
Рабби Иса булай дей: – Эгер сизин бир гиччинев урлукъ чакъы иманыгъыз бар эди буса, бу тут терекге: «Мундан чыгъып, денгизде орнатыл!» – деп айтсагъыз, о сизге таби болур эди.
О заман Рабби бурулуп Петерге къарай. Петерни де Рабби Иса оьзюне: «Хораз къычыргъынча, сен Мени бугюн уьч керен инкар этежексен», – деп айтгъан сёзлери эсине тюше.
Иса шагьарны къапуларына ювукълашгъан заманда, онда бир тул къатынны биргине бир уланыны сюегин алып чыгъып геле болгъан. Шагьардан бу къатын булан кёп халкъ геле болгъан.
Иса огъар: – Гьей къатын! Сен неге йылайсан? Кимни излейсен? – деп сорай. О да Исаны бир бавчу деп гьисап этип, Огъар: – Бийим! Эгер Исаны сен алып чыгъаргъан бусанг, магъа айт Ону къайда элтгенингни, мен Ону алып гетермен, – дей.
Шону учун Иса гьар бир якъдан Оьзюню къардашларына ошамагъа, халкъны гюнагьларындан гечмекде къурбан болмакъ учун, Аллагьгъа къуллукъ этивде рагьмулу ва инамлы баш дин къуллукъчу болмагъа герек эди.