Ювугъуна барып, олар Исаны уятып: – Устаз! Устаз! Биз батыла турабыз, – дейлер. Уянып, О елни ва сувну гьалекленивюн токътата. Олар да токътап, бир шыплыкъ болуп къала.
Иса: – Магъа ким тийди? – деп сорай. Гьариси оьзю тиймегенни айта. Шо заман Петер: – Устаз, сени айланангда кёп халкъ бар ва бары да якълардан ябурулуп геле, – дей.
Олар Исаны янындан гетме айланагъан заманда, Петер Огъар: – Устаз, бизин мунда болмакълыгъыбыз не яхшыдыр! Бирин Сени учун, бирин Муса учун, бирин де Илияс учун уьч чатыр къурайыкъ, – дей. Шо заман не сёйлейгенин о оьзю де билмей.
Петер олагъа: – Мен балыкъ тутма бараман, – дей. – Биз де сени булан гелебиз, – дейлер огъар къалгъанлары. Чыгъып олар къайыкъгъа минелер. Шо гече олар бир зат да тутмайлар.