О заман юзюм бавну еси: «Мен гьали не этейим? Къой, кёп сюеген уланымны йиберип къарайым, балики, ону гёрюп, олар огъар сама абур этерлер», – деп ойлаша.
Бу дюньяда бизин барыбызны да аталарыбыз бар эди. Олар бизин такъсырлады ва биз де оланы гьюрметледик. Шо саялы биз кёклердеги ругь Атабызгъа нечик кёп тынгламагъа герекбиз! Шо тынглавлулукъ буса бизге яшав бере!