О да атасына: «Муна, мен сени бир къулунг йимик болуп сагъа ишлейгеним нечесе йыллар бола. Мен бир де сени буйругъунгдан чыкъмагъанман. Амма сен буса, къурдашларым булан йыбансын деп, магъа бир улакъ сама да бермегенсен.
Уьйге къайтгъан заманда, ювукъларыгъызны ва хоншуларыгъызны да чакъырып: «Мени булан бирче сиз де сююнюгюз, мен тас болгъан къоюмну тапгъанман», – деп айтмасмы эдигиз?
– Яда, айтайыкъ, бир къатынны он гюмюш акъчасы бола. Ону бир акъчасы тас болуп къала. Шо къатын, чыракъ да ягъып, уьюн сибирип, ону тапгъынча, тындырыкълы кюйде излемесми?