Мен, Инсанны Уланы, гелгенде, ашама да ашадым, ичме де ичдим. Адамлар буса: «Къарагъыз, ашама да, чагъыр ичме де сюеген адам, ясакъчыланы да, гюнагьлыланы да къурдашы!» – деп айтдылар. Амма Аллагьны гьакъылыны гертилиги Ону ёлуна тюшгенлени ишлеринде гёрюнедир.
Исаны уьюне чакъыргъан фарисей шону гёргенде: «Бу Адам герти пайхаммар болгъан эди буса, Оьзюне тиеген къатын ким ва нечик къатын экенни билер эди. Бу чу бир гюнагьлы къатын», – деп ойлаша.
Алда о Исагъа иман салгъан ят халкълар булан бирче ашап ичип тура эди. Якъуб йиберген адамлар гелгенде буса, о олардан айрылып ари тайды, неге тюгюл ят халкълар сюннет этилмеге герек деп гьисап этеген тайпалардан къоркъа эди.