1 Бир керен Иса бир ерде дуа этип тура болгъан. Битген заманда, Оьзюню якъчыларындан бири Огъар: – Я Раббим, Ягьия оьзюню якъчыларын уьйретгени йимик, Сен де бизин дуа этмеге уьйрет, – дей.
янгыз бир зат тарыкъ. Мариям буса оьзюнден чыгъарылып алынмажакъ яхшы пайын сайлагъан, – деп жавап бере Иса огъар.
Иса да булай дей: – Сиз булай дуа этигиз: Гьей бизин Атабыз! Инсанлар Сени сыйлы атынгны гьюрметлесин дагъы. Сени гьакимлигинг токъташсын дагъы.
Бир керен шо гюнлерде, дуа этмек учун, Иса тавгъа чыгъа ва сав гечени Аллагьгъа дуа эте туруп оьтгере.
Къатынны гёрюп, Раббини огъар языгъы чыгъа. Къатынгъа О: – Йылама, – дей.
Ягьия, оьзюню якъчыларындан экевюн янына чакъырып, оланы Рабби Исаны янына: – Гелмеге герекли Сенмисен яда биз башгъасын гёзлейикми? – деп айтмагъа йибере.
Бир керен Иса янгыз ерде дуа этегенде, Ону янына якъчылары геле. Иса олагъа: – Халкъ Мени ким деп гьисап эте? – деп сорай.
Бу сёзлени сёйлеп сегиз гюнден сонг, Петерни, Югьанны ва Якъубну да алып, Иса дуа этмек учун тавгъа чыгъа.
Дюньядагъы яшавуну гюнлеринде Оьзюн оьлюмден къутгъарып болагъан Аллагьгъа йылав ва гёзьяшлар булан ялбарып дуалар этди ва Ону дуалары къабул этилди, неге тюгюл де Ону Аллагьгъа этеген гьюрмети зор уллу эди.
Сиз буса, сююмлю къардашларым, инг сыйлы иманыгъыз булан оьзюгюзню беклешдиригиз ва Аллагьны Ругьу булан дуа этигиз.