Бир керен Иса бир ерде дуа этип тура болгъан. Битген заманда, Оьзюню якъчыларындан бири Огъар: – Я Раббим, Ягьия оьзюню якъчыларын уьйретгени йимик, Сен де бизин дуа этмеге уьйрет, – дей.
Къуллукъчуну чакъырып, еси огъар: «Сени гьакъынгдан мен эшитеген бу не хабардыр? Сен юрютеген ишни гьакъында гьисап бер, дагъы сен уьйню ишин юрютмеге болмайсан», – дей.
Ибрагьим де огъар: «Гьей балам! Эсинге гелтир чи, оьз яшавунгда сен кёп кёп ниъматланы алдынг, Лазар буса янгыз азап гёрюп турду. Гьали буса о мунда кеп чеге, сен азап чегесен.
Шолайлыкъда, сизин тынглайгъан кююгюзге тергев этигиз: кимники бар буса, огъар дагъы да берилежек. Кимники ёкъ буса, ону оьзю бар деп хыял этеген заты да алынажакъ.
Шо заман Мариям, ярым литр чакъы къыйматлы таза майны гелтирип, Исаны аякъларына сюрте ва чачлары булан сыйпап къурута. Уьйню ичи бек арив ийисден тола.
Мен бережек сувдан ким ичсе, бир де сувсамажакъ. Мен огъар бережек сув шо адам учун даимлик яшавгъа багъып агъагъан бир булакъгъа айланып къалажакъ, – деп жавап бере Иса огъар.
Гертисин сёйлеймен сизге: Мени сёзюмню къабул этип, Мени Йибергенге иман салгъангъа даимлик яшав болар ва о Аллагьны жазасын гёрмес, о оьлюмню ёлундан тайып, даимлик яшавну ёлуна тюшер.