41 – Марта, Марта! Сен кёп затны гьайын этип талашып айланасан,
амма бу дюньяны къайгъысы, байлыкъгъа дамагькарлыкъ ва башгъа хыяллар оларда ону сёндюре, о да тюшюм гелтирмей.
Олар ёлун узатып барагъанда, Иса бир юртгъа геле. Мунда Марта деген бир къатын, Исаны уьюне чакъырып, Ону къабул эте.
Марта буса уллу къонакълыкъ этмек учун, гьаракат этип айлана. Исагъа ювукълашып, о булай дей: – Мени Раббим! Къызардашым бары да ишни магъа саллап къойгъанына Сен тергев этмеймисен? Огъар айт дагъы, магъа кёмек этсин!
Иса якъчыларына булай дей: – Шогъар гёре сизге айтаман: яшамакъ учун не ашажагъыгъызны, чархыгъыз учун не гиежегигизни де гьайын этмегиз.
– Сакъ болугъуз! Кеп чегив ва ичкичилик булан, яшавну къайгъылары булан юреклеригиз авурлашмасын. Шо гюн сизге хапарсыздан гелип къалмасын.
Тегенекли ерге чачылгъанлары – каламны эшитегенлер, амма яшавну аваралары, байлыкъ ва кеп чегив булан бувулуп къала ва оланы тюшюмю болмай.
Лазар деген бирев авругъан болгъан. О Мариям ва Марта деген къызардашлары булан Байтания деген юртда яшай болгъан.
Иса Мартаны, ону къызардашын ва Лазарны сюе болгъан.
Мунда Ону гьюрметине къонакълыкъ этиле. Марта Огъар тепсиде къуллукъ этип айлана. Ону булан бирче тепсиде олтургъанланы арасында Лазар да бола.
Гьеч бир затгъа да къайгъырмагъыз, тилеклеригизни дуаларыгъызда шюкюрлюк булан Аллагьгъа тапшуругъуз.