41 Элизабет Мариямны саламын эшитгенде, ону къарнында яш тербенип йибере. Элизабет Аллагьны Ругьундан тола.
Ягьия Раббибизни алдында уллу адам болажакъ, чагъыр ва оьзге ички ичмежек, анасындан тувгъандан тутуп онда Аллагьны Ругьуну гючю болажакъ.
Закарияны уьюне гирип, о Элизабет булан саламлаша.
Гётеринки тавуш булан Элизабет булай дей: – Къатынланы арасындан Аллагь инг сыйлагъаны сенсен. Сени къарнынгдагъы балангны да сыйлагъандыр.
Неге десенг, сени саламынгны сеси мени къулагъыма чалынгъандокъ, къарнымдагъы балам сююнмекден тербенип гетди.
Ягьияны атасы Закария Аллагьны Ругьундан тола ва шону таъсиринден адамлагъа булай сёйлей:
Аллагьны Ругьундан толгъан Иса, Ёрдан оьзенден къайтып гелген сонг, Аллагьны Ругьу Ону дангылгъа элте.
Олар бары да Аллагьны Ругьундан толуп, башгъа башгъа тиллерде сёйлемеге башлай. Олагъа шолай гьюнерни Аллагьны Ругьу бере.
Шо заман Аллагьны Ругьундан толгъан Петер олагъа булай дей: – Гьей Исрайылны башчылары ва тамазалары!
Гьали, гьей иман къардашлар, оьз арагъыздан яхшылыкъгъа айтылгъан, Аллагьны Ругьундан толгъан ва гьакъыллы етти адамны айырыгъыз. Олагъа шо къуллукъну тапшурайыкъ.
Аллагьны Ругьундан толгъан Стефан кёклеге багъып гёз къарата, онда Аллагьны макътавлу нюрюн ва Ону онг ягъында токътагъан Исаны гёре.
Гьанания гетип, шо уьйге гире. О Савулну уьстюне къолларын салып: – Савул, къардашым, гелеген ёлунгда сагъа гёрюнген Раббибиз Иса, сен янгыдан гёреген болсун ва сен Аллагьны Ругьундан толсун деп, мени йиберди, – дей.
Эсирип къалгъынча чагъыр ичмегиз, шо пасатлыкъгъа элте. Ону орнуна Аллагьны Ругьундан толмагъа къарагъыз.
Раббибизни гюнюнде Аллагьны Ругьуну гьайран къудратын сездим. Шо гьалымда артымдан таба сюрден чыгъагъанда йимик гючлю бир тавуш эшитдим.