30 Малайик огъар булай дей: – Къоркъма, Мариям! Аллагь сагъа рагьмулу болду.
О буса шоссагьат олагъа булай дей: – Гьалекленмегиз! Менмен! Къоркъмагъыз!
Малайик къатынлагъа булай дей: – Къоркъмагъыз! Сиз хачгъа илинген Исаны излейгенигизни билемен.
Малайик буса огъар булай дей: – Къоркъма, Закария! Сени дуанг къабул этилди. Къатынынг Элизабет сагъа бир улан табажакъ, огъар да Ягьия деп ат къояжакъсан.
Къоркъма, гьей Мени гиччи сиривюм. Неге тюгюл де, сизин Атагъызны рагьмулу буйругъу шолай: сизге Оьзюню гьакимлигини тюбюнде яшамагъа имканлыкъ бережек.
«Къоркъма, Павел! Сен Румну пачасыны алдында токътамагъа герексен. Сени булан бирче гемеде юзегенлени барысы да Аллагьны рагьмусу булан сав къалажакъ», – деп айтды.
Бугъар не айтмагъа бола? Аллагь бизин яныбыз буса, бизге къаршы кимдир?
Шоллукъда, биз инамлы кюйде булай айтабыз: Раббим – мени Кёмекчим, мен бир затдан да къоркъмайман. Магъа адам не этер?!