Ону шагьардан тышгъа чыгъарып, таш урушгъа тута. Шагьатлыкъ этгенлер буса, уьстюндеги опуракъларын чечип, Савул деген бир жагьил адамны алдына салалар.
Алда мен капирлик этдим, гьызарлап юрюдюм, хатирлер къалдырдым. Амма Аллагь магъа рагьму этди, неге тюгюл де мен шо затланы англавсузлугъумдан ва иманым ёкълугъумдан эте эдим.