Олар ону билеги шишер яда о оьлюп йыгъылар деп къаравуллай эдилер. Олар Павелге кёп заман къарап турдулар, огъар буса бир зат да болмады. Сонг бир бирине: – Бу бир аллагьдыр, – деп сёйлемеге башладылар.
Шо заман, гьар тюрлю уьйретивлени толкъунлары, еллери, инсанланы гьиллачылыгъы ва ялгъанлары алып, ари де, бери де ташлайгъан гиччи яшлар йимик болмасбыз.
Къыр жанны башында алъякъда тийген бир оьлюр яра бар эди. Гьали шо яра сав болгъан эди. Бютюн дюньяны адамлары, огъар тамашалыкъ этип, къыр жанны арты булан гетди.