Олар сени гьакъынгдан буса ят халкъланы арасында яшайгъан бары да ягьудилер Мусаны Къанунундан тайышсын, яшларына сюннет этмесинлер ва бизин адатларыбызны юрютмесинлер деп уьйрете деген хабарны эшитгенлер.
Гьаким Павелге сёйлесин деп ишара эте. Жавап бере туруп, Павел булай дей: – Кёп йылланы боюнда сен бу ягьуди уьлкеде дуван этип турагъанынгны мен билемен. Шо саялы бек сююп оьзюмню якъламагъа гиришемен.
Агърипа пача бу жура ишлени яхшы биле. Мен ону булан тартынмай сёйлемеге боламан. Гьеч бир зат огъар билинмей къалмагъанына мен инанаман, неге тюгюл бары да болгъан зат бары халкъны гёз алдында болду.
Уьч гюнден сонг Павел ягьудилени арасындан абурлу адамланы бир ерге чакъыра. Олар жыйылгъан заманда, булай дей: – Къардашлар! Мен халкъыбызгъа ва ата бабаларыбызны адатларына къаршы гьеч бир зат этмесем де, Ерусалимде тутулуп туснакъ этилип, румлуланы къолуна берилдим.
Эгер мени Аллагьны атындан сёйлемеге савгъатым бар буса ва бары да сырланы биле бусам, гьар жура билимим ва тавланы йылышдырып болагъан иманым бар буса, амма сюювюм ёкъ буса, мен бир зат да тюгюлмендир.