Бу къыз, Павелни ва бизин артыбыз булан юрюй туруп: – Бу адамлар – Аллагьу Тааланы къуллары. Сизге къутгъарылывну ёлларын гёрсетелер, – деп къычыра эди.
Булар дин агъым деп айтагъан Ёлгъа гёре мен, гертилей де, аталарыбызны Аллагьына ибадат этегенимни сенден яшырмайман. Мусаны Къанунунда ва пайхаммарланы китапларында язылгъан бары да затлагъа иман саламан.
Ону шагьардан тышгъа чыгъарып, таш урушгъа тута. Шагьатлыкъ этгенлер буса, уьстюндеги опуракъларын чечип, Савул деген бир жагьил адамны алдына салалар.
О сёйлейгенни эшитгенлер барысы да, гьайранлыкъ этип: – Ерусалимде Исагъа сужда этегенлени ёкъ этмеге айланагъан бу адам тюгюлмю эди? Мунда да о шолайланы тутуп, байлап, баш дин къуллукъчулагъа бермек учун гелмегенми? – деп сёйлейлер.